สำนักสงฆ์นาเปล

สำนักสงฆ์นาเปล เป็นบริเวณสถานที่นาของเศรษฐีปานให้นายหูและนางจันทร์ไปเกี่ยวข้าว ทั้งคู่จึงได้นำผ้ามาผูกไว้กับต้นมะเม่าเพื่อให้ "เด็กชายปู" บุตรชายได้นอนแล้วลงไปทำนา เมื่อประมาณยามบ่ายได้มาดูลูกพบว่ามี "งูบองหลา" (งูจงอาง) กำลังขดพันรัดอยู่รอบๆ เปล ทำให้นางจันทร์ตกใจมากจึงได้ร้องเรียกให้นายหูและเพื่อนบ้านมาช่วยกันไล่งู แต่ไม่มีใครกล้า ทั้งคู่จึงตั้งจิตอธิษฐานขออย่าให้งูตัวนั้นทำร้ายบุตรชายที่นอนอยู่ในเปล สิ้นคำอธิษฐานงูจงอางตัวนั้นก็ค่อยๆ คลายขดออกก่อนจะเลื้อยหายไป นางจันทร์ก็เข้าไปดูลูกชายพบว่ามีเมือกปรากฏอยู่บนอกของเด็กชายปู ซึ่งคาดว่าเป็นน้ำลายงู นางจันทร์เอามือไปปัดป้องจึงได้ทราบว่าเมือกใสนั้นเป็นดวงแก้ว จึงได้เก็บรักษาไว้เป็นของวิเศษคู่บารมีเด็กชายปู เมื่อเจริญวัยขึ้นได้สร้างคุณูปการหลายอย่างจนเป็นที่รู้จักในนาม "สมเด็จเจ้าพะโคะหรือหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด" จนทำพื้นที่บริเวณนี้เป็นที่สำคัญเรียกกันว่า "สำนักสงฆ์นาเปล" หากใครได้มากราบไหว้ขอพรเสริมมงคลชีวิตในด้าน "สุขภาพแข็งแรงและเลี้ยงลูกง่าย" ที่มา : วิทยาลัยชุมชนสงขลา