วัดราชประดิษฐาน (วัดพะโคะ)

วัดราชประดิษฐาน หรือวัดพะโคะ เป็นวัดโบราณที่มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา สิ่งสำคัญภายในวัด ได้แก่ พระศรีรัตนมหาธาตุ หรือพระสุวรรณมาลิกเจดีย์ (เจดีย์ทอง) ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาพะโคะหรือเขาพิพัธสิง ในสำเนาหนังสือครั้งกรุงเก่าว่าด้วยการพระราชทานที่กัลปนาระบุไว้ตอนหนึ่งว่า ในครั้งนั้นพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา "...ให้ข้าหลวงแต่งสเภาปากสามวาศอก บรรทุกอิฐแลยอดพระมาลิกเจดีย์พระมหาธาตุออกมาแต่เมืองศรีอยุธยา แลให้นายจันพี่สมเด็จพระรามนักปราชญ์ถือยอดพระ ซึ่งหล่อด้วยเบญจโลหะ ยาวสามวาสามคืบแลยอดพระนั้น มีพระราชทานโปรดให้แต่งออกมาแต่พระราชมณเฑียร..." และวัดแห่งนี้ยังได้รับการสถาปนาให้เป็นศุนย์กลางของการปกครองในระบบกัลปนาในราวพุทธศตวรรษที่ 21-23 ด้วย สิ่งสำคัญอื่นๆ ภายในวัดได้แก่ วิหารพระไสยาสน์ หรือวิหารพระโคตมะ เป็นสถานที่ประดิษฐานพระโคตมะหรือพะโคะ ขนาดกว้าง 10 เมตร ยาว 16 เมตร กล่าวกันว่าเป็นสถานที่ตัดสินความโดยมีคณะสงฆ์เป็นประธานในสมัยบริเวณคาบสมุทรสทิงพระปกครองด้วยระบบกัลปนาเจดีย์ข้างวิหารพระโคตมะและเป็นเจดีย์ทรงระฆังก่ออิฐถือปูนมีลักษณะสูงชะลูด ซึ่งอาจคลี่คลายมาจากรูปแบบขององค์พระบรมธาตุเมืองนครศรีธรรมราช และมณฑปประดิษฐานรอยเท้าหลวงพ่อทวด