วัดมัชฌิมาวาสวรวิหาร

วัดสำคัญและเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในย่านเมืองเก่าสงขลา สร้างในสมัยอยุธยาตอนปลาย เดิมชื่อ วัดยายศรีจันทร์ตามชื่อคหบดีที่เป็นผู้สร้างวัดนี้ แต่ชาวบ้านมักเรียกกันว่า วัดกลาง เพราะมีการสร้างวัดเลียบทางทิศเหนือ และวัดโพธิ์ทางทิศใต้ และเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาบาลีว่า "วัดมัชฌิมาวาส" โดยพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นวชิรญาณวโรรส เมื่อครั้งเสด็จเมืองสงขลา พ.ศ.2431 จนกระทั่งในปี พ.ศ.2460 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 โปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดวรวิหาร วัดมัชฌิมาวาสวรวิหารเป็นที่รวมของงานศิลปะมากมายทั้งด้านสถาปัตยกรรม ประติมากรรมและจิตรกรรม โดยแสดงให้เห็นถึงความผสมผสานของวิถีชีวิตวัฒนธรรมของผู้คนต่างวัฒนธรรมซึ่งอยู่ร่วมกันมาด้วยดีแต่ครั้งโบราณกาล คือ คนไทย จีนและฝรั่งที่เคยเข้ามาทำการค้าในสมัยนั้น งานศิลป์ที่สำคัญได้แก่ ภายในพระอุโบสถที่สร้างเลียนแบบวัดพระแก้วมีภาพจิตรกรรมสีฝุ่นบนผนังปูน ซึ่งเป็นฝีมือล้ำเลิศโดยช่างหลวงสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 เป็นภาพพุทธประวัติ ทศชาติชาดก และเทพชุมนุม องค์ประกอบของภาพมีความงดงาม และได้สะท้อนภาพของสังคม วัฒนธรรม ในยุคสมัยนั้นได้อย่างดียิ่ง ภายนอกพระอุโบสถมีตุ๊กตาจีน เป็นทวารบาลและมีเจดีย์ทรงจีนหรือถะ แสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมแบบจีนที่มีอิทธิพลในสมัยนั้น และพระวิหารมีซุ้มเหนือหน้าต่างที่ใช้กระจกสีศิลปะแบบโกธิคประดับสวยงาม ภายในวัดมีพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติมัชฌิมาวาส เป็นพิพิธภัณฑสถานที่เกิดขึ้นจากความใส่ใจและความสนใจในการรักษาเอกสักษณ์อันทรงคุณค่าทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น ถือเป็นพิพิธภัณฑสถานแห่งแรกในจังหวัดสงขลา