อุโบสถหลังนี้เกิดจากการผสมผสานทางวัฒนธรรม โดดเด่นด้วยศิลปะของลื้อผสมกับศิลปะของล้านนา ก็ได้สร้างวิหารขึ้นมา ในปี พ.ศ. 2400 หลังจากสร้างเสร็จก็นำสล่า จากสิบสองปันนามาปั้นพระประธาน โดยลวดลายของงานศิลปะภายในวัดที่ปรากฏในปัจจุบันจะเป็นฝีมือของคนลื้อที่อพยพมา สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ หลังคามุงด้วยไม้สัก(แป้นเกล็ด) มีตัวรับหลังคาที่เรียกว่า “ม้าต่างไหม” ซึ่งเป็นศิลปะของไทยลื้อโดยเฉพาะ ฝาผนังภายในพระวิหารมีภาพวาดความเป็นมาวิถีชีวิตของชาวไทลื้อบ้านมางในอดีต มีพระพุทธรูปที่สร้างตามลักษณะ พุทธศิลป์ของไทลื้อซึ่งเหลืออยู่เพียงแห่งเดียวในเชียงคำ และมีการบูรณปฏิสังขรณ์ เมื่อปี พ.ศ. 2532 โดยสร้างเป็นมุขยื่นออกมา 3 มุข คือ สิงห์, เสือ, นาค และคันทวยทำลวดลายเป็นรูปสัตว์ในป่าหิมพานต์